Σαν Σήμερα: 29 Απριλίου (1933: Πεθαίνει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, Έλληνας ποιητής)

29 Απριλίου
 
Παγκόσμια Ημέρα Χορού, 
Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Χημικού Πολέμου,
Παγκόσμια Ημέρα Ανοσολογίας.

Γιορτάζουν: Ιάσων


Σαν σήμερα...(αφιέρωμα)

1933: Πεθαίνει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, Έλληνας ποιητής.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (29 Απριλίου 1863 - 29 Απριλίου 1933) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της σύγχρονης εποχής.Ο Κωνσταντίνος Καβάφης το γένος Γεωργάκη Φωτιάδη, ή Κ. Π. Καβάφης, γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1863 στην Αλεξάνδρεια, όπου οι γονείς του, Πέτρος Ι. Καβάφης και Χαρίκλεια Φωτιάδη, εγκαταστάθηκαν εγκαταλείποντας την Κωνσταντινούπολη το 1840. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1870 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αγγλία (Λίβερπουλ και Λονδίνο) όπου έμεινε μέχρι το 1876. Στην Αλεξάνδρεια ο Kαβάφης διδάχτηκε Αγγλικά, Γαλλικά και Ελληνικά με οικοδιδάσκαλο και συμπλήρωσε τη μόρφωσή του για ένα-δύο χρόνια στο Ελληνικό Εκπαιδευτήριο της Αλεξάνδρειας. Έζησε επίσης για τρία χρόνια, που ήταν τα κρισιμότερα στην ψυχοδιανοητική του διαμόρφωση, στην Πόλη (1882-84).

Το 1897 ταξίδεψε στο Παρίσι και το 1903 στην Αθήνα, χωρίς από τότε να μετακινηθεί από την Αλεξάνδρεια για τριάντα ολόκληρα χρόνια. Ύστερα από περιστασιακές απασχολήσεις σε χρηματιστηριακές επιχειρήσεις, αποφάσισε να γίνει δημόσιος υπάλληλος και διορίστηκε σε ηλικία 26 χρονών στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων στην Υπηρεσία του Τρίτου Κύκλου Αρδεύσεων, όπου παρέμεινε έως τον Μάρτιο του 1922.

Από το 1886 άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα επηρεασμένα από τους Αθηναίους ρομαντικούς ποιητές, χωρίς να τον έχει επηρεάσει καθόλου η στροφή της γενιάς του 80. Από το 1891, όταν εκδίδει σε αυτοτελές φυλλάδιο το ποίημα Κτίσται, και ιδίως το 1896, όταν γράφει τα Τείχη,το πρώτο αναγνωρισμένο, εμφανίζονται τα χαρακτηριστικά των ώριμων ποιημάτων του.

Ο Καβάφης είναι γνωστός για την ειρωνεία του, ένα μοναδικό συνδυασμό λεκτικής και δραματικής ειρωνείας. Οι Έλληνες ποιητές γενικά τον σνόμπαραν λόγω του ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Πολλοί όμως από τους αλλόγλωσσους ομότεχνους και αναγνώστες του (π.χ. Όντεν, Φόρστερ) αρχικά γνώρισαν και αγάπησαν τον ερωτικό Καβάφη.

Το 1932, ο Καβάφης, άρρωστος από καρκίνο του λάρυγγα, πήγε για θεραπεία στην Αθήνα, όπου παρέμεινε αρκετό διάστημα, εισπράττοντας μια θερμότατη συμπάθεια από το πλήθος των θαυμαστών του. Επιστρέφοντας όμως στην Αλεξάνδρεια, η κατάστασή του χειροτέρεψε. Εισήχθη στο Νοσοκομείο της Ελληνικής Κοινότητας, όπου και πέθανε στις 29 Απριλίου του 1933, τη μέρα που συμπλήρωνε 70 χρόνια ζωής.

Σήμερα η ποίησή του όχι μόνο έχει επικρατήσει στην Ελλάδα, αλλά και κατέλαβε μία εξέχουσα θέση στην όλη ευρωπαϊκή ποίηση, ύστερα από τις μεταφράσεις των ποιημάτων του αρχικά στα Γαλλικά, Αγγλικά, Γερμανικά και κατόπιν σε πολλές άλλες γλώσσες.

Το σώμα των Καβαφικών ποιημάτων περιλαμβάνει: Τα 154 ποιήματα που αναγνώρισε ο ίδιος (τα λεγόμενα Αναγνωρισμένα), τα 37 Αποκηρυγμένα ποιήματά του, τα περισσότερα νεανικά, σε ρομαντική καθαρεύουσα, τα οποία αργότερα αποκήρυξε, τα Ανέκδοτα, δηλαδή 75 ποιήματα που βρέθηκαν τελειωμένα στα χαρτιά του, καθώς και τα 30 Ατελή, που βρέθηκαν στα χαρτιά του χωρίς να έχουν πάρει την οριστική τους μορφή. Τύπωσε ο ίδιος το 1904 μια μικρή συλλογή με τον τίτλο Ποιήματα, στην οποία περιέλαβε τα ποιήματα: Φωνές, Επιθυμίες, Κεριά, Ένας γέρος, Δέησις, Οι ψυχές των γερόντων, Το πρώτο σκαλί, Διακοπή, Θερμοπύλες, Τα παράθυρα, Περιμένοντας τους βαρβάρους, Απιστία και Τα άλογα του Αχιλλέως. Η συλλογή, σε 100-200 αντίτυπα, κυκλοφόρησε ιδιωτικά.

Το 1910 τύπωσε πάλι τη συλλογή του, προσθέτοντας αλλά επτά ποιήματα: Τρώες, Μονοτονία, Η κηδεία του Σαρπηδόνος, Η συνοδεία του Διονύσου, Ο Βασιλεύς Δημήτριος, Τα βήματα και Ούτος εκείνος. Και αυτή η συλλογή διακινήθηκε από τον ίδιο σε άτομα που εκτιμούσε. Το 1935 κυκλοφόρησε στην Αθήνα, με επιμέλεια της Ρίκας Σεγκοπούλου, η πρώτη πλήρης έκδοση των (154) Ποιημάτων του, που εξαντλήθηκε αμέσως. Δύο ακόμη ανατυπώσεις έγιναν μετά το 1948.

Ο ποιητής επεξεργάζονταν επίμονα κάθε στίχο, κάποτε για χρόνια ολόκληρα, προτού τον δώσει στην δημοσιότητα. Σε αρκετές από τις εκδόσεις του υπάρχουν διορθώσεις από το χέρι του και συχνά όταν επεξεργαζόταν ξανά τα ποιήματά του τα τύπωνε διορθωμένα.

Από το 1930 αρχίζει να υποφέρει από το λάρυγγά του και τον Ιούλιο του 1932 οι γιατροί διαγιγνώσκουν καρκίνο του λάρυγγα. Πηγαίνει στην Αθήνα όπου εισάγεται σε νοσοκομείο και του γίνεται τραχειοτομία. Μετά από τετράμηνη παραμονή στην Αθήνα, επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια όπου και το επόμενο έτος, 1933, στις 29 Απριλίου, μέρα των γενεθλίων του, πεθαίνει.

Άλλα γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα...

1945: Ο Αδόλφος Χίτλερ παντρεύεται την Εύα Μπράουν σε ένα καταφύγιο στο Βερολίνο και ορίζει αντικαταστάτη του τον ναύαρχο Καρλ Ντένιτζ.

1967: Αφαιρείται ο παγκόσμιος τίτλος και η άδεια επαγγελματία πυγμάχου από τον Μοχάμεντ Άλι, λόγω της άρνησής του να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό.

Δημοσίευση σχολίου

1 Σχόλια

  1. Ανώνυμος29/4/12, 10:01 μ.μ.

    Αντιγράφω εδώ ένα ποίημα του Καβάφη, που είναι πιστεύω επίκαιρο και δείχνει τον τρόπο σκέψης πολλών υποψήφιων αλλά και ψηφοφόρων της εποχής μας:

    Ας φρόντιζαν

    Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
    Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
    όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
    αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

    Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
    Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
    (ξέρω και παραξέρω Aριστοτέλη, Πλάτωνα·
    τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
    Aπό στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
    κ’ έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
    Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
    Στην Aλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
    κάπως γνωρίζω (κ’ είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
    του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

    Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
    ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
    την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

    Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
    να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Aυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
    Aν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους—
    τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
    αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

    Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
    κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
    θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
    Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
    πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

    Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

    Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
    για το αψήφιστο της εκλογής.
    Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

    Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
    Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
    Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
    να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
    Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.



    (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!
Η αναδημοσίευση αναρτήσεων ή η χρήση πληροφορίων του InVeria.gr 
επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή, με ενεργό σύνδεσμο