Να "έχεις" ή να είσαι άνθρωπος; (άρθρο)

Της Ιωάννας Δουκίδου*

Οι σκέψεις μου είναι διάσπαρτες, η έμπνευση μειωμένη. Καλοκαίρι του 2015… Ελλάδα του 2015. Πόσο εύκολα συνηθίσαμε τα capital controls; Εκλογές και δημοψηφίσματα έγιναν συχνό φαινόμενο στις ζωές μας. Πόσο εύκολα εντάξαμε την πολιτική αστάθεια στην καθημερινότητά μας; 

Πόσο εύκολα επιστρέφουμε στις απλές καθημερινές μας συνήθειες; Γραφείο, σπίτι, ίντερνετ, καφέδες. Πόσο πολύ σκεφτόμαστε τον εαυτό μας,  αναφωνώντας «δόξα τω Θεώ, να είμαστε εμείς καλά». Και οι υπόλοιποι;

 Αρκετοί από εμάς έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας, έχουμε την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουμε τα απαραίτητα από το σούπερ μάρκετ και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο «πλούσιοι» είμαστε.

Από την άλλη… κάπου μακρυά από την Ελλάδα, άνθρωποι πολεμούν σε μια γωνιά της γης να επιβιώσουν λόγω ταυτότητας… 

Πόσο πολύ η θλιβερή εικόνα του μικρού Αϊλάν ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη, για ένα πρόβλημα που προϋπήρχε και του οποίου κάποτε ήμασταν μέρος; Σε αγγίζει και σε αφυπνίζει εξαίφνης για ένα πρόβλημα που κανένας δημόσιος φορέας μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει ουσιαστικές λύσεις. Οι Σύριοι, Άνθρωποι ενός κατώτερου Θεού. Πόσο εύκολα αποκαλούμαστε ως Έλληνες, ως  Ευρωπαίοι «άνθρωποι», όταν επιτρέπουμε να συμβαίνουν τέτοιες εικόνες;

Πόσοι έχουμε σκεφτεί ότι μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή, αν αλλάξουμε μερικές συνήθειές μας και αναλάβουμε δράση; Αν ενταχθούμε σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, ή αν απλώς απλώσουμε μια χείρα βοήθειας σε αυτά τα άτομα, εάν τους καλοδεχτούμε, εάν κάνουμε πράξη τις ανθρωπιστικές μας σκέψεις δίνοντάς τους έστω προσωρινά μια στέγη,  ένα πιάτο φαϊ, μέχρι να πάνε στις χώρες υποδοχής;

Να είμαστε Έλληνες, σημαίνει να μην ξεχνάμε την πατρίδα μας, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις παραδόσεις μας, αλλά κυρίως τις μεγάλες ψυχικές αρετές μας, το φιλότιμο, τη φιλοξενία, την αγάπη προς το συνάνθρωπο ειδικά όταν τη χρειάζεται.

Μέρα που δε βοήθησες ένα συνάνθρωπο, είναι άχρηστη μέρα. Όπως έχει πει ο Δαλάι Λάμα, «η συμπόνοια δεν είναι θρησκευτική υπόθεση, είναι ανθρώπινη υπόθεση, δεν είναι πολυτέλεια, είναι θεμελιώδης για τη δική μας ηρεμία και πνευματική σταθερότητα, είναι απαραίτητη για την επιβίωση του ανθρώπου»…

* Η Ιωάννα Δουκίδου, είναι δικηγόρος στη Βέροια