Ο Μητροπολίτης Βεροίας στον πανηγυρίζοντα Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης

Την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του τόνισε:

«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λό­γον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐ­­τόν».

Ἑορτή τοῦ Γενεσίου τῆς Ὑπερα­γίας Θεο­τό­κου καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπεν­θυμίζει μέ τό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνω­σμα τῆς ἡμέρας τό ἐγ­κώμιο τῆς ἄγνωστης ἐκείνης γυ­­ναίκας πού ἀκούοντας τόν Χρι­στό νά διδάσκει τό πλῆθος ὕψωσε τή φωνή της γιά νά ἐπαινέσει τήν Πα­ναγία Μητέρα του πού ἀξιώ­θη­κε νά τόν ἔχει Υἱό της.

Ὁ μακα­ρι­σμός ὅμως τῆς γυ­ναί­κας γιά τήν Παναγία συνοδεύ­θηκε ἀπό τόν μα­καρισμό τοῦ Χρι­στοῦ γιά ἐκεί­νους πού ἀκοῦν καί φυ­λάσσουν τόν λό­γο τοῦ Θεοῦ. «Μα­κάριοι οἱ ἀκού­ον­τες τόν λό­γον τοῦ Θεοῦ καί φυ­λάσσοντες αὐ­τόν».

Καί παρότι οἱ δύο αὐτοί μακα­ρι­σμοί φαίνεται νά μήν ἔχουν κα­μία σχέση μεταξύ τους, εἶναι στήν πραγ­ματικότητα ἀλλη­λέν­δετοι καί μᾶς δίνουν τό ἴδιο ἀκριβῶς μήνυμα. Διότι, ἄν ἡ Πα­να­γία μας ἀξιώθηκε νά γίνει Μη­τέ­ρα τοῦ Χριστοῦ καί νά μακα­ρί­ζε­ται ἀπό τίς γενεές τῶν ἀνθρώπων, ἦταν γιατί σέ ὅλη της τή ζωή ἄ­κουε καί φύλασσε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἄν ἀνατρέξουμε στή ζωή της, θά τήν βροῦμε τριῶν μόλις ἐτῶν στόν ναό τοῦ Θεοῦ, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, νά ἀκούει τόν νόμο καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπό τά χείλη τῶν ἱερέων του. Καί ἀργότερα θά τή δοῦμε νά μελετᾶ τόν θεῖο νόμο καί νά ἐφαρ­μόζει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, γεγονός πού ἀποδεικνύεται καί ἀπό τήν ἄμεση καί καταφα­τι­κή ἀπάντησή της στόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ὅταν ἦρθε γιά νά τῆς με­τα­φέ­ρει τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ γιά νά ὑπηρετήσει τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας.

Ἡ ἄμεση ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὑποταγή σ᾽ αὐτό πού ἐκφράζει ἡ Παναγία μας λέ­γον­τας «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γέ­νοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», δεί­χνει ὅτι ἡ Κόρη τῆς Ναζαρέτ ὄχι μό­νο ἄκουε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἀλ­λά καί τόν τηροῦσε στή ζωή της, καί γι᾽ αὐτό εἶναι ἄξια τοῦ διπλοῦ μακαρισμοῦ πού ἀκούσαμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Τήν ἴδια αὐτή ὑπακοή στόν νόμο καί τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μαρτυρᾶ, ἀδελ­φοί μου, καί ἡ μόνη παρό­τρυν­­ση τῆς Παναγίας μας πού πα­ραδίδεται ἀπό τά ἱερά κείμενα τῶν Εὐαγγελίων, καί εἶναι αὐτή στόν γάμο τῆς Κανᾶ μέ τήν ὁποία συ­στήνει στούς ἀνθρώπους νά κά­νουν ὅ,τι τούς λέγει ὁ Υἱός της.

«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λό­γον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐ­­τόν».

Ὁ μακαρισμός αὐτός τοῦ Χριστοῦ δέν ἀφορᾶ μόνο τήν Παναγία μας. Ἀφορᾶ τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς, ἀ­δελ­φοί μου, πού ἀποφασίζουμε στή ζωή μας νά ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά τόν ἐφαρμόζουμε. Κάποιοι πιστεύουν ὅτι ἡ προσπά­θεια τοῦ ἀνθρώπου νά ζήσει σύμ­φωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ δέσμευση καί περιορισμό τῆς ἐλευθερίας του, καί τόν καθι­στᾶ δυστυχῆ. Αὐτό ὅμως δέν ἰ­σχύει, ἀδελφοί μου, γιατί ὁ Θεός σέ­βεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀν­θρώ­που, τήν ὁποία ἄλλωστε αὐτός τοῦ χάρισε, καί δέν τοῦ ἔδωσε τίς ἐν­το­­λές του γιά νά τόν περιορίσει ἤ νά τόν καταπιέσει, ἀλλά γιά νά τόν βοηθήσει νά βαδίσει στή ζωή του ἕνα δρόμο στόν ὁποῖο μπορεῖ νά συναντήσει δυσκολίες καί ἐμ­πό­δια, μέ τά ὁποῖα εἶναι ἄλλωστε συνυ­φασμένη ἡ ζωή τοῦ ἀν­θρώ­που, ἀλλά εἶναι ἕνας δρόμος πού δέν καταλήγει ποτέ στόν γκρεμό ἤ στήν καταστροφή.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀκολουθεῖ στή ζωή του τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ βα­δίζει ἀναπαυμένος, γιατί γνω­ρί­ζει ὅτι ὁ Θεός τόν καθοδηγεῖ καί τόν προφυλάττει· γιατί γνωρίζει ὅτι ὁ δρόμος τῶν ἐντολῶν ὁδηγεῖ πράγ­ματι στήν οὐράνια μακαριό­τητα.

Ἄλλωστε τόν δρόμο τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο κα­λούμεθα νά βαδίσουμε καί ἐ­μεῖς, ἐάν θέλουμε νά γίνουμε ἄ­ξιοι τοῦ μακαρισμοῦ τοῦ Κυρίου, δέν βάδισε μόνο ἡ Παναγία μας, τό Γενέσιο τῆς ὁποίας ἑορτάζουμε σή­­μερα, ἀλλά βάδισε καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπως ἀκούσαμε στό ση­με­­ρινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα «ἐ­τα­πείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ».

Ἐάν, λοιπόν, ὁ Χριστός, πού ἦταν Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔκανε ὑπακοή στόν Πατέρα του καί μά­λι­στα ὑπακοή πού ἔφθανε μέχρι τή σταυρική του θυσία ὄχι γιά νά ἐπι­τύχει κάτι γιά τόν ἑαυτό του ἀλλά γιά νά ἐπιτύχει τή δική μας σω­τη­ρία, μποροῦμε νά κατανοή­σου­με πόσο ἀναγκαία καί ὠφέ­λι­μη εἶναι γιά μᾶς ἡ ὑπακοή στόν λόγο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν ἐπαναπαυ­ό­μαστε μόνο στό γεγονός ὅτι ἀκοῦ­με ἤ με­λετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θε­οῦ, γιατί αὐτό δέν ἀρκεῖ. Χρει­ά­ζε­ται νά τόν φυλάσσουμε στήν ψυ­χή μας καί νά τόν ἐφαρ­μόζουμε στή ζωή μας, ὅπως ἔκανε καί ἡ Πα­να­γία μας, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐ­μεῖς τοῦ μα­καρισμοῦ τοῦ Κυ­ρίου «μακάριοι οἱ ἀκούοντες καί φυ­lάσσοντες τόν λόγο τοῦ Θεοῦ», ὅπως καί Ἐκεί­νη.