Στον Αγ. Αντώνιο Βέροιας ο Αρχιερατικός Εσπερινός των Χριστουγέννων

Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων 2017 τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας ο εσπερινός της εορτής χοροστατούντος του Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, με τη συμμετοχή του ιερού κλήρου της πόλης και μεγάλου αριθμού πιστών.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Γενικός Αρχιερατικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Μπακλαγής, ενώ στο τέλος της ακολουθίας ο Μητροπολίτης χειροθέτησε δύο νέους αναγνώστες.

Η ομιλία του Αρχιμ. Δημητρίου Μπακλαγή:

Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον...

 Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβαστοί μου συνπρεσβύτεροι,

Διάκονοι των μυστηρίων του Χριστού,

Αγαπητοί μου αδελφοί ,

Γιορτάζουμε σήμερα το πιο παράδοξο μυστήριο του ανθρώπου και της ιστορίας. Ένα γεγονός που αποτελεί το ανάχωμα στην πορεία της ανθρωπότητας προς την καταστροφή. Ένα γεγονός το οποίο εγκαινιάζει μια νέα εποχή, την εποχή της Καινής Διαθήκης, την εποχή της ελπίδας για τους ανθρώπους. Το γεγονός, της παρουσίας του Χριστού στη γη σημαδεύει τον χρόνο και την ιστορία σε πριν και μετά από Αυτόν, αλλά κυρίως εκφράζει την απέραντη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.

«Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν». «Όταν όμως έφτασε η κατάλληλη ώρα, ο Θεός έστειλε τον Υιό του. Γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχτηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει τους υπόδουλους στο νόμο, για να γίνουμε παιδιά του Θεού». Μ’ αυτά τα λόγια εξηγεί και ερμηνεύει ο Απόστολος Παύλος στους κατοίκους της Γαλατίας το ξένον και παράδοξο Μυστήριον.

Γιορτάζουμε σήμερα Χριστού Γέννα και ο «Θεός εφανερώθη εν σαρκί». Γεννήθηκε ο Θεός ως άνθρωπος. Και ανακύπτει το ερώτημα: Γιατί ενανθρώπισε ο Θεός;  Ποιός ο λόγος και ποιά αιτία κατέβασαν τον Θεό στην γη;

Ο άνθρωπος κατά την δημιουργία του, προικίσθηκε με σοφία και με πολλά χαρίσματα. Ο Θεός τον τίμησε και τον τοποθέτησε ως βασιλιά της δημιουργίας. Ο Διάβολος όμως φθόνησε τόσο πολύ την τιμή και την δόξα με την οποία περιέβαλλε ο Δημιουργός τον άνθρωπο, ώστε με δόλο κατόρθωσε να εξαπατήσει τους πρωτοπλάστους.

Απαρχή των δεινών του ανθρώπινου γένους αποτέλεσε η παρακοή της θείας και μοναδικής εντολής. Ο Αδάμ και η Εύα στο κάλεσμα του Θεού διαπιστώνουν ότι είναι γυμνοί και προσπαθούν απεγνωσμένα να καλύψουν την γύμνια τους. Η γύμνωση αυτή δεν ήταν η φυσική γύμνωση του σώματος, η οποία άλλωστε προϋπήρχε, αλλά η πνευματική γύμνωση. Από την στιγμή που ο άνθρωπος εγκατέλειψε τον Θεό και εμπιστεύθηκε τον εαυτό του και τον σατανά, αμέσως στερήθηκε την θεία Χάρη.

Και στη συνέχεια οι πρωτόπλαστοι στην συνάντησή του με τον Θεό παραμένουν αμετανόητοι. Δεν εκμεταλλεύονται τις τρεις ευκαιρίες που τους προσφέρει για συγχώρηση ο Θεός. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον, και το χειρότερο την ευθύνη της δικής τους πτώσης την επιρρίπτουν στον ίδιο τον Θεό.

Η πτώση των Πρωτοπλάστων υπήρξε μεγάλη, όση μεγάλη ήταν και η ευεργεσία που δέχθηκαν από τον Θεό. Εκείνος, τους χάρισε τα πάντα θέτοντας έναν μόνο όρο, μια και μοναδική εντολή να τηρήσουν. Με την εξάσκηση της υπακοής στο θείο Θέλημά Του ο Θεός θέλησε να τους τελειοποιήσει, αλλά εκείνοι θέλησαν να γίνουν θεοί, όμοιοι με τον Δημιουργό τους, εγωιστικά χωρίς κανέναν κόπο, χωρίς τον Θεό. Τα αποτελέσματα υπήρξαν οικτρά και φοβερά όχι μόνον για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και για όλους τους απογόνους τους. Ο Φόβος, το ψέμα, το μίσος, ο φθόνος, η έχθρα, η φθορά και τέλος αυτός ο θάνατος εμφανίστηκαν στην ζωή των Πρωτοπλάστων.

Ο άνθρωπος από βασιλιάς της κτίσης, βρέθηκε σκλάβος της αμαρτίας και του θανάτου. Ότι και αν έκανε δεν μπορούσε να αποκαταστήσει την σχέση του με τον Θεό. Η διάνοιά του σκοτίσθηκε τόσο πολύ, που αντί να λατρεύει τον Αληθινό Θεό, στράφηκε στη λατρεία των στοιχείων της φύσης. Τα είδωλα αντικατέστησαν τον Θεό και ο άνθρωπος πορευόταν από πλάνη σε πλάνη. Η αγάπη του Θεού όμως δεν άφησε το πλάσμα των χειρών Του έρημο και απροστάτευτο. Ως στοργικός Πατέρας προετοιμάζει τον δρόμο για την σωτηρία. Από εκείνη την στιγμή της πτώσης, με το πρωτευαγγέλιο, αλλά και μέσω των Προφητών «πολυμερώς και πολυτρόπως» αναγγέλλει τα χαρμόσυνα μηνύματα περί της αποστολής του εκλεκτού Υιού και Λόγου. Ο Θεός Λόγος θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ και θα γίνει άνθρωπος όμοιος με εμάς, χωρίς αμαρτία. Η αποστολή Του θα είναι μία, να σώσει τον λαό Του από την σκλαβιά της αμαρτίας και την τυραννίδα του θανάτου. Ο Μεσσίας, ο Σωτήρας του κόσμου, θα γεννηθεί εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, η οποία με την αγιότητά Της ευαρέστησε τον Θεό και απέδειξε, ότι ο άνθρωπος είναι δυνατόν να νικήσει την αμαρτία και να γίνει σκεύος εκλογής.

Ο Μωϋσής βλέπει την φλεγόμενη αλλά μη καιόμενη Βάτο. Ο Ιακώβ την Κλίμακα που ενώνει την γη με τον ουρανό. Ο Ιεζεκιήλ την Ανατολική Πύλη του αγιαστηρίου μεσω της οποίας μόνον Κύριος ο Θεός θα διέλθει δι’ αυτής. Ο Αββακούμ την Δρόσο. Ο Ησαϊας την Παρθένον, από την οποία θα γεννηθεί ο Μεσσίας.

Και πράγματι, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου έστειλε ο Θεός τον Υιό Του, ο Οποίος γεννάται εκ της Παρθένου Μαρίας και ως βρέφος σπαργανώνεται. Ως οκταήμερος περιτέμνεται. Ως νήπιο, καταδιώκεται από τον παράφρονα Ηρώδη. Ως τέλειος άνδρας, συναναστρέφεται τους ανθρώπους, τους διδάσκει, τους θεραπεύει, τους ανασταίνει. Συκοφαντείται από τους Αρχιερείς ως πλάνος,  συλλαμβάνεται και καταδικάζεται ως ληστής. Σταυρώνεται ως κακούργος αλλά την τρίτη ημέρα ως Παντοδύναμος Θεός ανασταίνεται. Και όλα αυτά τα υπέστη, υπήκοος γενόμενος, για να αποκαταστήσει τον Αδάμ και τους εξ Αδάμ.

Χριστούγεννα σήμερα και «ο Υιός του Θεού, υιός της παρθένου γίνεται» με σκοπό να αναπλάσει, να αναγεννήσει για να θεώσει τον άνθρωπο. Σήμερα ο άναρχος άρχεται, ο άσαρκος παίρνει σάρκα, ο αόρατος γίνεται ορατός, ο άυλος γίνεται ψηλαφητός. Αλήθεια, πόσο αξιοθαύμαστο και πόσο παράδοξο είναι αυτό το γεγονός. Ο Γιαχβέ, ο ων, εκείνος που υπάρχει, δημιουργείται, ο αδημιούργητος πλάθεται και ο απεριόριστος περιορίζεται. Εκείνος που παρέχει τον πλούτο γίνεται φτωχός, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι από την δική Του θεότητα.

Ο Θεός «εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών», χωρίς βεβαίως να επέλθει καμία μεταβολή στην θεϊκή Του φύση: «Μένων ο ην», αναφέρει ο Χρυσορήμων πατήρ, «έλαβεν ο ουκ ην, και σαρξ γενόμενος, έμενε Θεός». Αυτή η Αγάπη, η οποία οδήγησε τον υπάρχοντα εν μορφή Θεού Σωτήρα στο να λάβει δούλου μορφή, ήταν το πρώτο στάδιο. Ο Δεσπότης γίνεται Δούλος. Ο Θεός γίνεται Διάκονος για να ζήσει εν μέσω των Μαθητών Του και των ανθρώπων «ως ο διακονών», ως ο Υπηρέτης, φθάνοντας μέχρι και του σημείου να νίψει τους πόδας των Αγίων  Αποστόλων. Αυτό το δεύτερο στάδιο της θείας Ταπεινώσεως αποτελούσε μια συνειδητή πορεία του Κυρίου, όπως ο Ίδιος αποκάλυψε στους Μαθητές Του: «Ο Υιός του Ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι». Αυτή η Αγάπη έπρεπε ακόμη να κατεβεί και να φθάσει στο έσχατο στάδιο της Ταπείνωσης: ο Ποιμήν να γίνει Αμνός, προκειμένου να θυσιαστεί, να φθάσει «μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός ως εξιλαστήριο θύμα, αφενός ολοκληρώνει την Αποστολή της σωτηρίας του ανθρώπου: «του δούναι την ψυχήν Αυτού λύτρον αντί πολλών» και αφετέρου μας δείχνει την οδό την οποία πρέπει και εμείς να βαδίσουμε. Την οδό της αγάπης, της ταπείνωσης και της υπακοής στις θείες εντολές.

«Ο Λογος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν»· «ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν».

Με το άγιο Βάπτισμα, ο κάθε άνθρωπος αναγεννιέται εν Χριστώ· λαμβάνει το  χάρισμα της Υιοθεσίας εν Χριστώ· γίνεται και πάλι τέκνον Θεού. Αυτή η μεγάλη δωρεά της Υιοθεσίας έχει συγκλονιστικά αποτελέσματα: μας καθιστά κατοικητήρια του Θεού, ναούς του Αγίου Πνεύματος, ώστε κυριολεκτικά να «ενδυόμεθα» Αυτόν, να γινόμαστε δηλαδή κατά χάριν εκείνο, το οποίον Αυτός είναι κατά φύσιν: «Οσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε», λέγει ο  Αγιος  Απόστολος Παύλος, «Χριστόν ενεδύσασθε». Με την Γέννησή Του μας έδωσε την δυνατότητα να λεγόμαστε και να είμαστε «υιοί φωτός», ελεύθεροι εν Χριστώ.  Η ανταπόκριση από μέρους μας σ’ αυτήν την μεγάλη δωρεά της Υιοθεσίας πρέπει να είναι η συνεχή μας προσπάθεια για την Αγιότητα, η προσπάθεια δηλαδή να διατηρήσουμε  αυτό «το άρρητον και άφθαρτον και πνευματικόν ένδυμα» ώστε να παραμένουμε συνεχώς ενδεδυμένοι «τον Κυριον ημών  Ιησούν Χριστόν» και να μεταμορφωνόμαστε ολοκληρωτικά σε μια νέα ύπαρξη μέχρι ότου να «μορφωθεί Χριστός εν ημίν».  Ο Άγιος Παύλος μας διευκρινίζει, ότι «όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοί εισιν υιοί Θεού». Αυτοί είναι οι πραγματικά «υιοί Θεού». Όσοι κυβερνώνται και οδηγούνται από το  Άγιο Πνεύμα. Όσοι δηλαδή τον «λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες αυτόν».

Αδελφοί μου, ο δρόμος της αγάπης, της ταπείνωσης, της υπακοής στις εντολές του Θεού είναι δύσκολος, αλλά δεν είναι αδιάβατος. Ο ίδιος ο Κύριος μας υπενθυμίζει πως «είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή, και λίγοι, είναι εκείνοι που τη βρίσκουν». Χριστούγεννα σήμερα. Αλήθεια είμαστε διατεθειμένοι να βαδίσουμε αυτό το δρόμο και να περάσουμε από τη στενή πύλη; Αν ναι, ας τον βαδίσουμε με αγάπη, ταπείνωση, υπομονή και υπακοή. Αν έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού ο οποίος έγινε για μας άνθρωπος, τότε να είμαστε σίγουροι ότι θα επιτύχουμε.

Στην πορεία μας αυτή, έχουμε Αδελφοί μου, το πνευματικό αστέρι, που μας δείχνει, μας καθοδηγεί στον Χριστό. Αυτό το αστέρι δεν είναι άλλο από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που μας δείχνει και μας προσφέρει μέσα από τα μυστήρια Αυτόν τον Ίδιο τον Ιησού Χριστό. Όλοι μας μπορούμε να βρούμε τον Χριστό πάνω στην Αγία Τράπεζα. Μπορούμε να συναντήσουμε τον Χριστό μέσα στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Εκεί βρίσκεται ο Κύριός και μας περιμένει να Τον συναντήσουμε, να Τον προσκυνήσουμε, και να Του προσφέρουμε τα δώρα μας. Δεν μας ζητά ούτε χρυσό, ούτε λίβανο, ούτε σμύρνα. Δεν μας ζητά χρήματα, δεν μας ζητά αρώματα, δεν μας ζητά υπηρεσίες. Μας ζητά να του καταθέσουμε με ταπείνωση και μετάνοια τις αμαρτίες μας. Τίποτα άλλο δεν θέλει από εμάς.

Σεβασμιώτατε, Αν η ημέρα της πτώσης των πρωτόπλαστων ήταν η πιο σκοτεινή και ταραχώδης της ιστορίας του ανθρώπου, η νύχτα της Γέννησης του Χριστού είναι η πιο φωτεινή, αλλά και η πιο γαλήνια γιατί μας δίνεται και πάλι η δυνατότητα να γίνουμε παιδιά του Θεού και να επιστρέψει η χαρά στις ταραγμένες ψυχές μας. Ο άγγελος επιβεβαιώνοντας, τη Γέννηση του Ιησού τονίζει στον καθένα από μας «ότι ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ος εστί Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυίδ».

Ευχηθείτε Σεβασμιώτατε, Αυτόν το Σωτήρα να σπεύσουμε να τον συναντήσουμε, να τον προσκυνήσουμε, να του προσφέρουμε τις αμαρτίες μας για να ψάλλουμε και εμείς μαζί με τους Αγγέλους το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη». Αμήν. 

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr