Ερώτηση Τ. Μπαρτζώκα για δια βίου εκπαίδευση, εργασία και κοινωνική ενσωμάτωση ΑμεΑ και ομιλία στη Βουλή για εκλογικό νόμο

ΔΤ: Κοινοβουλευτική ερώτηση υπέβαλε, προς τους Υπουργούς Παιδείας και Εργασίας, ο βουλευτής Ημαθίας Τάσος Μπαρτζώκας και λοιποί βουλευτές, ζητώντας απάντηση στο επίμαχο ζήτημα της έλλειψης εκπαιδευτικών δομών για τα ενήλικα άτομα ειδικών δεξιοτήτων. Παράλληλα, με πρωτοβουλία των ίδιων, προτάθηκε η σύσταση μετα-γυμνασιακών δομών εκπαίδευσης, καθώς και η δημιουργία των νομοθετικών προϋποθέσεων για την απορρόφηση τους σε τοπικές επιχειρήσεις.

Παρά το γεγονός, ότι, τόσο σε εθνικό όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο, τα δικαιώματα των ΑμεΑ προστατεύονται με ένα πλέγμα διατάξεων, χωρίς εξαιρέσεις, η πράξη έρχεται να αποδείξει ότι οι υφιστάμενες πολιτικές αδυνατούν να επιτρέψουν την απόλαυση δικαιωμάτων, όπως πχ το δικαίωμα στη δια βίου μάθηση.

Η έλλειψη δημόσιων δομών, μετατρέπει την αδυναμία της Πολιτείας σε υποχρέωση της οικογένειας, η οποία καλείται να καλύψει το εν λόγω κενό. Το αποτέλεσμα είναι τα άτομα ΑμεΑ, ολοκληρώνοντας τον κύκλο σπουδών σε δομές ειδικού τύπου της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Ειδικά Νηπιαγωγεία και Ειδικά Δημοτικά Σχολεία- Ειδικά Εργαστήρια Επαγγελματικής Εκπαίδευσης& Κατάρτισης, Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια & Λύκεια) και, πολλές φορές χωρίς να διαθέτουν τη δυνατότητα αυτόνομης εργασίας και διαμονής, επιστρέφουν στο στενό πυρήνα της οικογένειας.

Η αγωνία των γονέων που επιμελούνται άτομα ΑμεΑ έχει εκφραστεί πολλές φορές στο δημόσιο διάλογο, ενώ κορυφώνεται με το ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι για τα εν λόγω παιδιά, σε περίπτωση αδυναμίας του φροντιστή, είτε προσωρινής είτε οριστικής.

Μπροστά σε αυτή την αγωνία, η Πολιτεία δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια. Απαιτείται ένα πλέγμα πολιτικών, που θα περιλαμβάνουν τόσο το συγκροτημένο σχεδιασμό όσο και την αποτελεσματική εφαρμογή, προκειμένου οι ρυθμίσεις του νομικού πολιτισμού να μη μένουν ασκήσεις επί χάρτου.

Την ανάγκη αυτή αναδεικνύει με την κοινοβουλευτική ερώτηση ο βουλευτής Ημαθίας, ο οποίος πολλές φορές έχει δηλώσει ότι η πολιτική είναι κενή νοήματος αν δεν απευθύνεται στο κοινωνικό σύνολο, ενώ είναι γνωστό ότι η προστασία  των ευάλωτων ομάδων βρίσκεται ψηλά στις πολιτικές του προτεραιότητες.

Όπως επισημαίνει και ο ίδιος, απαιτείται πρωτίστως ο διάλογος με τους φροντιστές, οι οποίοι με περίσσια δύναμη, ξεπερνούν τις αδυναμίες της Πολιτείας, καταφέρνοντας αυτό που δεν καταφέρνει η ίδια, ενώ θα έπρεπε. Για τον λόγο αυτό, εντός του προσεχούς διαστήματος, θα προχωρήσει σε ένα κύκλο ανοικτών συναντήσεων με οργανωμένες συλλογικότητες φροντιστών ΑμεΑ, ώστε η θεσμική του βοήθεια να είναι στοχευμένη.

Αναλυτικά το κείμενο της κοινοβουλευτικής ερώτησης όπως υπεβλήθη στους αρμόδιους Υπουργούς:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Αθήνα, 20/01/2020

Προς:

1. Υπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων, κ. Νίκη Κεραμέως

2. Υπουργό Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Ιωάννη Βρούτση

Θέμα: «Διά βίου εκπαίδευση, κατάρτιση και φροντίδα ενηλίκων ΑμεΑ»

Αξιότιμοι κύριοι υπουργοί,

Η ελληνική πολιτεία, αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση, όπως αυτά απορρέουν από το Σύνταγμα της χώρας, αλλά και από την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, έχει αναλάβει την ευθύνη να διασφαλίζει ότι τα άτομα με αναπηρία θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση, την εκπαίδευση ενηλίκων και τη διά βίου μάθηση, χωρίς διακρίσεις και σε ίση βάση με τους άλλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, στη χώρα μας λειτουργούν εκπαιδευτικές δομές για τα ΑμεΑ, οι οποίες αφορούν αφενός στην Πρωτοβάθμια Ειδική Εκπαίδευση (Ειδικά Νηπιαγωγεία & Ειδικά Δημοτικά Σχολεία) και αφετέρου στη Δευτεροβάθμια Ειδική Εκπαίδευση [Ειδικά Εργαστήρια Επαγγελματικής Εκπαίδευσης & Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) και Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια & Λύκεια (ΕΕΛ)]. Στα ΕΕΕΕΚ εγγράφονται μαθητές με βαριές αναπηρίες και βαριά νοητική υστέρηση, ενώ στα ΕΕΛ εγγράφονται μαθητές με ελαφρύτερες αναπηρίες και ήπια νοητική υστέρηση. Χαρακτηριστικό στοιχείο της διαφοροποίησης ανάμεσα στους μαθητές ΕΕΕΕΚ και τους μαθητές ΕΕΛ είναι το γεγονός ότι οι δεύτεροι συμμετέχουν σε προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις στα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονται, ενώ οι πρώτοι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αντίστοιχες δοκιμασίες.

Τα ΕΕΕΕΚ έχουν υποχρεωτικές παρουσίες και είναι εξατάξια, ωστόσο η φοίτηση σε αυτά διαρκεί συνήθως από 6-8 έτη και εξαρτάται από την ηλικία της πρώτης εγγραφής, τη συνέπεια και συνέχεια της φοίτησης, κλπ. Οι μαθητές διδάσκονται μαθήματα Γενικής Παιδείας (π.χ. Γλώσσα, Μαθηματικά, Γυμναστική, Μουσική, Καλλιτεχνικά, κλπ.), καθώς και αποκτούν γενικές κοινωνικές δεξιότητες, δεξιότητες ανεξάρτητης διαβίωσης και προ-επαγγελματικές δεξιότητες, ενώ συνήθως παράλληλα συμμετέχουν και σε εργαστηριακά μαθήματα (π.χ. Κηπουρική, Μαγειρική, Αργυροχρυσοχοΐα, κλπ.). Ουσιαστικά τα ΕΕΕΕΚ αποτελούν μια φυσική συνέχεια των Ειδικών Νηπιαγωγείων και Ειδικών Δημοτικών Σχολείων και παρέχουν εκπαίδευση σε πολλαπλά επίπεδα και στάδια, έως την ηλικία των 20-22 ετών.

Δεδομένου όμως ότι οι μαθητές των ΕΕΕΕΚ είναι στην πλειοψηφία τους άτομα με βαριά νοητική υστέρηση και διάφορα σύνοδα σύνδρομα, όπως μη λειτουργικός αυτισμός ή σύνδρομο Down, με την αποφοίτησή τους από τα ΕΕΕΕΚ, δεν μπορούν να διαβιώσουν και να εργαστούν αυτόνομα και αναγκάζονται να επιστρέψουν στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον, χωρίς καμία περαιτέρω παροχή εκπαίδευσης, επαγγελματικής φροντίδας ή κατάρτισης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ανακύπτει ένα πολύ σοβαρό και ιδιαίτερο ζήτημα, που δύναται να καταστεί απειλητικό ακόμα και για την ίδια τους την ζωή.

Τι θα συμβεί σε ένα ΑμεΑ εάν η οικογένειά του πάψει να είναι σε θέση να το φροντίσει; Πώς θα αποφευχθεί ο εγκλεισμός σε ίδρυμα; Πώς θα διατηρηθούν οι γνώσεις, οι ικανότητες και οι δεξιότητες που έχουν έως τώρα κατακτηθεί μέσω της φοίτησης σε οργανωμένα εκπαιδευτικά πλαίσια; Σε περίπτωση που βρεθεί νέα δομή εκπαίδευσης ή απασχόλησης, πώς θα διασφαλιστεί ότι θα υπάρχει συνέχεια της έως τώρα εκπαίδευσης και θα γίνεται χρήση των όποιων δεξιοτήτων έχουν έως τώρα κατακτηθεί; Πώς θα αποφευχθούν η σύγχυση, η αβεβαιότητα και η θλίψη, η περαιτέρω σωματική και ψυχολογική επιβάρυνση που συνήθως φέρνει ο εγκλεισμός στο σπίτι ή σε ένα άσυλο; Πώς θα μπορέσουν αυτά τα άτομα να αποφύγουν την κοινωνική απομόνωση που τους προδιαγράφει η βαριά νοητική τους αναπηρία και πώς θα μπορέσουν γίνουν μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας, με βάση όμως τις πραγματικές τους δυνατότητες;

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό για τους μαθητές των ΕΕΕΕΚ ότι στην συντριπτική τους πλειονότητα δεν επιθυμούν να απέχουν καμία ημέρα από τις σχολικές τους δραστηριότητες, ακόμα και όταν πρόκειται για τις θεσμοθετημένες αργίες και διακοπές. Το σχολείο είναι για αυτούς το πλαίσιο που τους απασχολεί δημιουργικά, που τους εκπαιδεύει, που τους συνοδεύει στην καθημερινότητά τους, που τους εντάσσει σε ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό περιβάλλον, που τους γεμίζει χαρά, ικανοποίηση, δημιουργικότητα και που εντός του βιώνουν την ανθρώπινη επαφή, δημιουργούν σχέσεις και γεύονται μια όσο το δυνατόν πιο πλήρη και ικανοποιητική εμπειρία ζωής. Το εκπαιδευτικό τους πλαίσιο είναι για αυτούς μια δεύτερη οικογένεια, με την οποία πηγαίνουν εκδρομές, παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις, πραγματοποιούν επισκέψεις, συμμετέχουν σε εκθέσεις, γιορτές, χορωδίες, ομάδες και δράσεις, μαθαίνουν να κυκλοφορούν με ασφάλεια, αποκτούν εφόδια ώστε να αυξήσουν τον βαθμό αυτονομίας τους, μαθαίνουν να επικοινωνούν καλύτερα και εν τέλει κοινωνικοποιούνται και σταδιακά εντάσσονται πληρέστερα στο κοινωνικό σύνολο. Πώς μπορούν να αναπληρωθούν όλες αυτές οι θετικές επιδράσεις, όταν μετά την αποφοίτηση από το ΕΕΕΕΚ ακολουθούν οι περιορισμοί ενός στενού οικογενειακού πλαισίου ή, ακόμα χειρότερα, ενός εγκλεισμού σε ίδρυμα;

Με βάση την ανωτέρω προσέγγιση γίνεται φανερό ότι υφίσταται μια έντονη κοινωνική ανάγκη για τη σύσταση μιας νέας μετα-γυμνασιακής δομής διά βίου εκπαίδευσης, εργασίας και φροντίδας των αποφοίτων των ΕΕΕΕΚ. Μια τέτοια δομή θα μπορούσε να υπάγεται διοικητικά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, η φοίτηση σε αυτή να είναι διά βίου και ουσιαστικά να αποτελεί συνέχεια των ΕΕΕΕΚ, με τα οποία να σχετίζεται οργανωτικά και διοικητικά, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ομαλή μετάβαση από τη μία δομή στην επόμενη. Στο γνωστικό αντικείμενο θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται δραστηριότητες διδασκαλίας βασικών μαθημάτων, εργασιοθεραπείας, λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, φυσικοθεραπείας, ιπποθεραπείας, ψυχοκινητικής και μουσικής αγωγής, αθλητισμού και φυσικής αγωγής, παραγωγής, τυποποίησης και διάθεσης βιοτεχνικών προϊόντων, καλλιέργειας γεωργικών προϊόντων, ζαχαροπλαστικής, κ.ο.κ. Επιπλέον θα μπορούσε να δημιουργηθεί το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο έτσι ώστε να συνάπτονται συμβάσεις συνεργασίας με τοπικές επιχειρήσεις, προκειμένου να γίνεται απορρόφηση και περαιτέρω προώθηση των προϊόντων της παραγωγής ή της μεταποίησης.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάσθε:

Ποιες πολιτικές προτίθεστε να εφαρμόσετε προκειμένου να βελτιωθεί η κοινωνική και παραγωγική ενσωμάτωση των ΑμεΑ στο κοινωνικό σύνολο;

Ποιος είναι ο σχεδιασμός του υπουργείου σας για την διά βίου εκπαίδευση, φροντίδα και εργασία των αποφοίτων των ΕΕΕΕΚ;

Εντάσσεται στα σχέδιά σας η δημιουργία μιας νέας μετα-γυμνασιακής δομής, όπως περιγράφεται ανωτέρω;

Οι ερωτώντες βουλευτές

Αναστάσιος Μπαρτζώκας

Βουλευτής Ημαθίας 

Περικλής Μαντάς

Βουλευτής Μεσσηνίας

Γεώργιος Αμυράς

Βουλευτής Ιωαννίνων

Χρήστος Δερμεντζόπουλος

Βουλευτής Έβρου 

Θεμιστοκλής Χειμάρας

Βουλευτής Φθιώτιδας

Κωνσταντίνος Μαραβέγιας

Βουλευτής Μαγνησίας

Ξενοφών Μπαραλιάκος

Βουλευτής Πιερίας

Μαρία Ελένη Σούκουλη-Βιλιάλη

Βουλευτής Κορινθίας

Σπυρίδων Τσιλιγγίρης

Βουλευτής Ξάνθης

Ανδρέας Νικολακόπουλος

Βουλευτής Ηλείας

Ιωάννης Παππάς

Βουλευτής Δωδεκανήσου

Βασίλειος Βασιλειάδης

Βουλευτής Πέλλας

Αθανάσιος Λιούτας

Βουλευτής Τρικάλων

Ομιλία για το νέο εκλογικό νόμο: «Ας δείξουμε στους πολίτες ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε στα βασικά»

Στην Ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε ο βουλευτής Ημαθίας, Τάσος Μπαρτζώκας για το νέο εκλογικό νόμο, που εισάγει προς ψήφιση η Νέα Δημοκρατία. Πρόκειται για υλοποίηση βασικής, προεκλογικής δέσμευσης του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία υλοποιείται εντός ουδέτερου πολιτικού χρόνου.

Όπως ανέφερε ο βουλευτής στην ομιλία του, η διακυβέρνηση της χώρας, μετά από παρατεταμένη οικονομική κρίση, απαιτεί ισχυρή κυβέρνηση, σταθερό πολιτικό σύστημα και τολμηρές πολιτικές αποφάσεις. Ως εκ τούτου, ο εκλογικός νόμος οφείλει να υπηρετεί τις ανάγκες για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.

Το σύστημα της απλής αναλογικής  ωστόσο, όπως αποδεικνύει η πολιτική και ιστορική εμπειρία , αποδεικνύεται ασύμβατο με τις άνωθεν επιδιώξεις, καθώς δοκιμάστηκε στην Ελλάδα και απέτυχε, και αυτό ήταν ένα σημείο που τόνισε ο Τάσος Μπαρτζώκας στην ομιλία του.

Ο βουλευτής Ημαθίας δεν παρέλειψε να καταρρίψει το επιχείρημα που επικαλείται η αξιωματική αντιπολίτευση περί «άδολης», απλής αναλογικής, καθώς ανέτρεξε στο παρελθόν των έργων και ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας ότι η επίκληση στην εμβάθυνση της δημοκρατίας, της γνήσιας αποτύπωσης της λαϊκής βούλησης θα έπρεπε να αποδεικνύονται στην πράξη και όχι στα λόγια.

Τόνισε ότι το εκάστοτε εκλογικό σύστημα κρίνεται βάσει της λειτουργικότητας του, ενώ επέμεινε στον εξορθολογισμό του μοντέλου της ενισχυμένης αναλογικής. Όπως ανέφερε, αυτό επιτυγχάνεται με τον εκλογικό νόμο που εισάγεται, καθώς η πριμοδότηση των 50 εδρών εδράζεται,  τόσο στη λογική της κυβερνησιμότητας, όσο και στη λογική της δικαιοσύνης.

Επιμένοντας πάντα στη λογική της συναίνεσης και σύμφωνα με δήλωση του, αξίωσε από την Εθνική Αντιπροσωπεία κοινή αντίληψη, επί των βασικών, εθνικών ζητημάτων. Αυτό είναι που απαιτούν οι πολίτες και αυτό επιβάλλει η ιδιαίτερη χρονική συγκυρία, κατά την οποία η Ελλάδα αντιμετωπίζει εξαιρετικές προκλήσεις.

Το βίντεο της ομιλίας του βουλευτή:

Το κείμενο της ομιλίας του Τάσου Μπαρτζώκα:

Κυρίε Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι

Η αλλαγή της διαδικασίας με την οποία εκλέγεται η Εθνική Αντιπροσωπεία, υπήρξε βασική εξαγγελία του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Και υπό αυτή την έννοια, συνιστά δέσμευση απέναντι στον ελληνικό λαό, τον οποίο τιμώντας, ερχόμαστε σήμερα να κάνουμε πράξη.

Η δέσμευση αυτή ήταν απολύτως πολιτική: υποσχεθήκαμε να καταργήσουμε την απλή αναλογική, που θέσπισε η απελθούσα κυβέρνηση και να αποκλείσουμε μια και καλή την πιθανότητα, να εισέλθει εκ νέου η χώρα μας σε παραλυτική κατάσταση. Ιδίως, από τη στιγμή που έχει επιστρέψει σε ρυθμού κανονικούς και σε καλύτερες μέρες.

Πριν αναλύσω τα βασικά επιχειρήματα υπέρ της αναγκαιότητας του νέου εκλογικού νόμου, ο οποίος κατά τη γνώμη μου βρίσκει τη χρυσή τομή μεταξύ δύο κορυφαίων ζητούμενων, της αναλογικής εκπροσώπησης και της κυβερνησιμότητας, θέλω να κάνω μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν.

Να ανατρέξω πίσω στο 2016, δηλαδή στην περίοδο ψήφισης του προηγούμενου εκλογικού νόμου. Μια περίοδο, που  μπορεί να φαντάζει μακρινή, αλλά δεν είναι καθόλου.

Και το λέω αυτό,  γιατί μπορεί να έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι μνήμες μας είναι ακόμα νωπές.

Είχε παρέλθει λοιπόν τότε ήδη  μια πλήρης κυβερνητική περίοδος  διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με τις γνωστές παλινωδίες της περίφημης διαπραγμάτευσης, και των βαρύγδουπων δηλώσεων περί σκισίματος των μνημονίων, αλλά αντί αυτού την υπογραφή ενός ακόμα, και ολ’ αυτά που ο ελληνικός λαός δεν ξέχασε. Εξ’ ού και σας «αξίωσε» να είστε σήμερα μειοψηφία.

Σε αυτή την πρώτη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο, μολονότι η επίκληση της απλής και άδολης αναλογικής υπήρξε το βασικό του προεκλογικό σύνθημα.

Η αλλαγή του εκλογικού νόμου ήρθε μετά την ανάδειξη του σε νικητή των εκλογών, δύο φορές, δηλαδή  μετά από χρήση ενός εκλογικού νόμου, τις πρόνοιες του οποίου, αξιοποίησε δύο φορές.

Και η αλλαγή αυτή φυσικά δεν ήταν καθόλου τυχαία. 

Ακόμα και η πιο καλοπροαίρετη κριτική δε θα μπορούσε, να αγνοήσει το γεγονός ότι η επιλογή της χρονικής συγκυρίας, μόνο ουδέτερη δεν ήταν.

Έγινε όταν όλες οι δημοσκοπήσεις έφερναν τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη πάνω από δέκα μονάδες μπροστά.

Όταν ξέρατε με άλλα λόγια, ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση επιφυλάσσει για εσάς τη θέση του χαμένου.

Αλλά ας φύγουμε από αυτό και ας δούμε την επιχειρηματολογία, που αναπτύσσατε εκείνο το διάστημα.

Αποκαλούσατε τους προΰπάρχοντες εκλογικούς νόμους καλπονοθευτικούς, ότι χειραγωγούν τη λαϊκή βούληση και ότι υπηρετούν τις ευκαιριακές κομματικές σκοπιμότητες.

Λέγατε επίσης, ότι για την οικονομική κρίση ευθύνονται αποκλειστικά οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις.

Εξήρατε τις κυβερνήσεις συνεργασίας, τονίζοντας ότι αυτό είναι που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες του πλουραλισμού, της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής.

Λες και αυτό το υβρίδιο συνεργατικής κυβέρνησης, που διαμορφώσατε με τους ΑΝΕΛ, ανταποκρινόταν στα επιχειρήματα σας. 

Ας μας απαντήσετε κάποια στιγμή, ποιες ιδεολογικές και προγραμματικές συγκλίσεις μοιραζόσασταν, γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι δεν είχατε και πολλά κοινά. 

Εκτός, βέβαια, από τη διάθεση παραμονής στην εξουσία με κάθε τρόπο.

Κάνω αυτή την αναδρομή, για να επισημάνω ότι η εκ μέρους σας επίκληση για αγνά κίνητρα και για εμβάθυνση της δημοκρατίας, δεν είναι και πολύ πειστική.  

Ωστόσο, η ΝΔ δεν θα ακολουθήσει τη δική σας ρότα.

                                                                                                                                                                            Δεν αλλάζουμε τον εκλογικό νόμο, που εσείς θεσπίσατε, υπακούοντας σε μια καιροσκοπική νοοτροπία.

Πρώτον, ο χρόνος που εμείς επιλέγουμε,  είναι όντως εκλογικά ουδέτερος. Εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν σύντομα- η χώρα δεν αντέχει άλλες περιπέτειες-  και επιπλέον, η εντολή που έχουμε λάβει από τον ελληνικό λαό, είναι πολύ ισχυρή. 

Δεύτερον, για να έρθουμε και στην ουσία:

Αλλάζουμε τον εκλογικό νόμο, διότι δεν αγνοούμε βασικές παραδοχές, αλλά και την ιστορική εμπειρία του τόπου μας.

Ξεκινάμε καταρχάς από την παραδοχή, ότι δεν υπάρχουν τέλεια εκλογικά συστήματα. Υπάρχουν μόνο λειτουργικά και μη λειτουργικά.

Και το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, απέδειξε ότι λειτούργησε και ότι δεν ήταν αποτρεπτικός παράγοντας για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Αυτά τα αποφασίζει το εκλογικό σώμα, όχι ο εκλογικός νόμος.

Ας το παραδεχτούμε επιτέλους, για τα προβλήματα της ελληνικής κρίσης δεν έφταιγε ο εκλογικός νόμος, το σύνταγμα μας ή γενικά οι θεσμοί. Τα προβλήματα μας ανάγονται σε πολιτικές και πολιτικές επιλογές.

Επίσης,    να υπενθυμίσουμε ότι το μοντέλο της απλής αναλογικής δεν είναι άγνωστο: έχει εφαρμοστεί στη χώρα, όχι μία. Αλλά  8 φορές. Και απέτυχε σε όλες.

Άρα, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς,  δε μπορούμε να «πουλάμε» την απλή αναλογική ως σωτήρα των προβλημάτων μας. 

 Όμως δεν μπορούμε και να παραβλέπουμε το γεγονός, ότι  η πριμοδότηση, με αποκλειστικό κριτήριο την πρωτιά, δεν είναι ισορροπημένη.

Και με το κριτήριο λοιπόν της ισορροπίας, αλλά και της δικαιοσύνης, η Νέα Δημοκρατία αλλάζει τον εκλογικό νόμο, με κυρίαρχα σημεία τα εξής:

Η ενισχυμένη αναλογική παραμένει, γιατί αποτιμάται ως το συμβατότερο σύστημα, σύμφωνα με τα ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτικά δεδομένα της χώρας μας.

Ωστόσο, εξορθολογίζεται η διαδικασία της πριμοδότησης. 

250 έδρες μοιράζονται στους βουλευτές αναλογικά, όπως ήδη ισχύει. Οι λοιπές 50 έδρες κατανέμονται κλιμακωτά, στα κόμματα ή στους συνασπισμούς κομμάτων, που έλαβαν πλέον του 25% των ψήφων. Δηλαδή η εκλογική δύναμη κάθε κόμματος είναι αυτή, που καθορίζει το πώς θα δοθούν οι 50 έδρες. Δεν τις παίρνει ο πρώτος.

Άρα πρόκειται για ένα δίκαιο, πιο δίκαιο σύστημα από το ισχύον. 

Σε αυτό το νέο, δικαιότερο και εξισορροπητικό μοντέλο εκλογικού νόμου που εισάγεται, οι τακτικισμοί περισσεύουν. Πρέπει η συναίνεση να σταματήσει να είναι «αλα καρτ»  και να αποδείξουμε επιτέλους στους πολίτες, ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε στα βασικά.  

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr