Άφησέ με να έρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.
Άφησέ με να’ρθω μαζί σου.
Οι πρώτοι πέντε στίχοι του ανεπανάληπτου μονολόγου της ηλικιωμένης, μαυροντυμένης Γυναίκας, στο ποίημα του Γ. Ρίτσου "Η Σονάτα του Σεληνόφωτος", έρχονται αβίαστα στο μυαλό, στη θέα της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου, που απόψε σαγηνεύει τη νύχτα...
Ένα φεγγάρι ολόγιομο, γεμάτο πάθος και φως, υποσχόμενο να αποτελέσει ένα φωτεινό οδοδείκτη, στη σκοτεινιά της νύχτας, στη σκοτεινιά του σήμερα, του χθες, του αύριο...
Μαύρες εποχές, που αναζητούν Φως. Έστω και σεληνιακό φως. Και η φύση, το σύμπαν, ο Θεός, το χάρισε απλόχερα...
Πανσέληνος 29ης Αυγούστου 2015...
Κείμενο - Φωτογραφίες: Νίκος Βουδούρης
0 Σχόλια
Το σχόλιό σας για την ανάρτηση (παρακαλούμε να τηρούνται οι όροι που αναφέρονται στους Όρους Χρήσης της ιστοσελίδας)