Οι κόλακες της εξουσίας (Νο 2) - Του Δ. Ταρατσίδη

ΑΠΟΨΗ: Πριν από περίπου 11 χρόνια η τοπική εφημερίδα ΛΑΟΣ της Βέροιας είχε φιλοξενήσει την άποψη μου σχετικά με τους παρατρεχάμενους των ανθρώπων της εξουσίας είτε αυτοί είναι ισχυροί επιχειρηματίες, είτε πολιτικοί, είτε κάτι άλλο. 

Αισθάνομαι την ανάγκη να διατυπώσω ξανά αυτή την άποψη μου με τον κίνδυνο να κατηγορηθώ ότι επαναλαμβάνομαι γιατί έχοντας μπροστά μας τις εκλογές του Μάη(είτε αυτοδιοικητικές είτε ευρωβουλευτικές είτε πιθανά και βουλευτικές), αυτή η κατηγορία ανθρώπων έκανε και κάνει φανερή την παρουσία της.Φυσικά μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων δεν θα υπάρχει εσαεί, γιατί πάντα οι άνθρωποι της εξουσίας θα τους έχουν ανάγκη και αυτοί βέβαια θα έχουν ανάγκη την εξουσία.

Έγραφα λοιπόν με μικρές αναγκαίες αλλαγές: Θα μιλήσουμε λοιπόν για μια επικίνδυνη, ύπουλη και υποκριτική κατηγορία ανθρώπων που είναι η αυλή της εξουσίας, οι έμπιστοι της. Τέτοιου τύπου άνθρωποι φωλιάζουν παντού. Αυτοί λοιπόν οι Ηρακλείς της εξουσίας, είναι η κατηγορία των ανθρώπων που επιδιώκουν και αποκτούν την εύνοια και την εμπιστοσύνη της επιχειρηματικής-πολιτικής εξουσίας για αποκλειστικά δικό τους όφελος. Άλλοτε το όφελος είναι οικονομικό(για τους ίδιους ή τους φίλους-συγγενείς τους), διότι από τη θέση τους μπορούν να επηρεάζουν καταστάσεις, άλλοτε το όφελος είναι μόνο η ματαιοδοξία(κυρίως η συνεύρεση με την εξουσία, η φωτογραφία μαζί της) και άλλοτε είναι όλα αυτά μαζί. Διακατέχονται από αλαζονεία, υπεροψία απέναντι στους άλλους αλλά ταυτόχρονα λειτουργούν ως υποτελείς, ραγιάδες απέναντι στην εξουσία. 

Μοναδική τέχνη τους είναι να δέχονται δώρα και εύνοιες, να στα παίρνουν και να διατάζουν. Οι Ηρακλείς της εξουσίας δεν κρατούν ρόπαλα, έχουν όμως ισχυρότερα όπλα και αυτά είναι η τεράστια γλώσσα τους για να γλύφουν την εξουσία, ενώ όταν δεν γλύφουν συκοφαντούν και τρομοκρατούν. Μιλούν πάντοτε εξ ονόματος της εξουσίας, ερμηνεύοντας πολλές φορές την σκέψη της. Θυμίζουν τους πονηρούληδες παρατρεχάμενους της Commedia dell’ arte. Εκτός από τις παραπάνω ικανότητες-προσόντα, συνήθως δεν έχουν άλλα προσόντα. Γι αυτό χρειάζονται την δημόσια επιδοκιμασία από την εξουσία των δήθεν υπαρκτών ικανοτήτων τους. Μονίμως τους φταίνε οι άλλοι και όχι η δική τους ανικανότητα. Δεν είναι αυτόφωτοι και για αυτό χρειάζονται τα φώτα της εξουσίας για να υπάρχουν. Είναι οι πρώτοι που θα εγκαταλείψουν το έως εκείνη τη στιγμή αφεντικό τους μόλις αυτό δεν έχει εξουσία και θα πάνε με τα νέα αφεντικά. Λένε πάντα ότι θέλει να ακούσει το αφεντικό τους, το υμνούν το κολακεύουν και στο τέλος το αποπροσανατολίζουν και χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα. 

Ειδικά για την πολιτική εξουσία οι άνθρωποι που έχει γύρω του ο πολιτικός, λέει ο Μακιαβέλι στον Ηγεμόνα(κεφάλαιο ΚΒ’) χαρακτηρίζουν τον πολιτικό. Οι κόλακες της εξουσίας έχουν ένα σχεδόν ακαταμάχητο πλεονέκτημα. Κάθε είδους εξουσία τους χρειάζεται και θα τους χρειάζεται πάντοτε γιατί είναι ο παραμορφωτικός της καθρέπτης. Είναι αυτός ο καθρέπτης που την δείχνει πεντάμορφη ενώ είναι κακάσχημη. Όπως έγραψε   ο Κωνσταντίνος Καβάφης(Ο καθρέπτης στην είσοδο) «Μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν, κ’ επαίρονταν που είχε δεχθεί επάνω του την άρτια εμορφιά για μερικά λεπτά». Όμως νομοτελειακά κάποτε όλα έχουν ένα τέλος και κάθε κόλακας της οποιασδήποτε εξουσίας επιστρέφει εκεί που του αρμόζει. Στο σκοτάδι.

Δημήτρης  Κων/νου Ταρατσίδης

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και...  μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr