Ουρλιάζει η ψυχή μου! (άποψη, του Θάνου Ζυγουλιάνου)

ΑΠΟΨΗ, του Θάνου Ζυγουλιάνου: Αυτή τη στιγμή, εύχομαι το κείμενο να είχε φωνή για να το άκουγες όπως ακριβώς το νιώθω εγώ τη στιγμή που το γράφω. Βασικά, θα ήταν πιο κοντά, αν ολόκληρο το κείμενο ήταν γραμμένο με κεφαλαία - τόση είναι η ένταση που έχω! Φαντάσου ότι άλλο κείμενο έγραφα και το διέκοψα γιατί ετούτες εδώ οι σκέψεις με πνίγουν!

Ρε φίλε, έχουν περάσει δυο χρόνια από αυτό το δυστύχημα που αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία ίσως και σε ολόκληρη την ιστορία του ελληνικού κράτους. Και αυτό το κράτος, που θέλει να θεωρείται ένα υπερσύγχρονο κομμάτι της Ευρώπης του 2025, λες και κάνει ό,τι μπορεί για να μην δοθούν απαντήσεις, μπας και ηρεμήσουν οι 57 ψυχές που χάθηκαν εκείνη την αποφράδα νύχτα! Από όπου και να το πιάσεις, δεν  σώζεται η κατάσταση!

Το πιο αστείο δε, είναι ότι οι άμεσα υπεύθυνοι - βλέπε πολιτικοί, πολιτικάντηδες και οι συν αυτώ  μαζί με όλο το ανθρώπινο δυναμικό που βρισκόταν σε οποιαδήποτε σχετική με το συμβάν θέση - παρελαύνουν καθημερινά και ολημερίς από τα γνωστά και μη εξαιρετέα κανάλια και μας κοροϊδεύουν κυριολεκτικά μέσα στα μούτρα μας αποποιούμενοι κάθε ευθύνη! Δεν θα αναφέρω τις δικές τους ατάκες γιατί με πιάνει ετεροντροπή, σιχαμάρα και ασύλληπτη οργή (πρέπει να παίρνουμε με φειδώ και τα xanax, δεν φτάνουν για όλους)! Θα μείνω όμως σε λόγια που ειπώθηκαν από ανθρώπους σαν εσένα και μένα, που σκεφτόμαστε κάπως φυσιολογικά (νομίζω) και δεν μπορούμε να χωνέψουμε όσα παρανοϊκά συμβαίνουν τριγύρω μας. Τι να πρωτοπώ, για το γεγονός ότι αυτοί οι χαροκαμένοι γονείς έχουν αναλάβει και χρέη detective, γιατί οι ιθύνοντες δεν κάνουν τη δουλειά τους; Ότι όταν πηγαίνουμε σε κομματική συγκέντρωση είμαστε σωστοί Έλληνες, ενώ αν πάμε στο συλλαλητήριο γινόμαστε όχλος; Κλονίζουμε λέει την εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, λες και αυτό περίμενε για να κλονιστεί! 

Εσείς, κύριε Πρωθυπουργέ, τι λέτε; Τα βρίσκετε πολύ υπερβολικά όλα αυτά; Γιατί θυμάμαι ότι ο υπουργός σας, μόλις μερικές ημέρες πριν το δυστύχημα, διαρρήγνυε τα ιμάτιά του μέσα στη Βουλή όταν τον ρώτησαν για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων! Εκείνο μάλλον δεν ήταν υπερβολή, ε; Ότι μάθαμε, κατόπιν εορτής φυσικά, ότι εν έτη 2023 δεν υπάρχει τηλεδιοίκηση; Ανούσιο και αυτό μάλλον. Αυτό που σε χώρο σοβαρού δυστυχήματος (για να μην το ονομάσω τόπο εγκλήματος) την επόμενη μέρα ήρθαν μπουλντόζες για να γίνει “αναδιοργάνωση” του χώρου; Καλά, αστυνομικές σειρές δεν έχετε δει ποτέ; Ο πρώτος κανόνας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι δεν αγγίζουμε τίποτα μέχρι να περάσουν πραγματογνώμονες και λοιποί υπεύθυνοι. Και τόσα ακόμα εξώφθαλμα περιστατικά που ζητούν μια εξήγηση! Σκοπεύετε να τη δώσετε ποτέ; Και μη βάζετε μπροστά τη δικαιοσύνη πάλι, αυτή ελπίζουμε ότι θα κάνει τη δουλειά της όταν έρθει η ώρα. Για όσα συμβαίνουν μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν οφείλετε να ξεκαθαρίσετε κάποια πράγματα;

Από την άλλη πάλι, έχετε αμολήσει κάτι τσιουάουα που βολτάρουν στις τηλεοράσεις και αντί να λειτουργήσουν κατασταλτικά, να δείξουν μία ενσυναίσθηση, ρε παιδί μου (έστω και πλασματική), μιλούν τελείως απαξιωτικά, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας και, ακόμα χειρότερα, υποτιμούν και υπονομεύουν τον ασταμάτητο αγώνα που κάνουν οι γονείς. Απο δίπλα, φυσικά, και ορισμένοι “δημοσιογράφοι” που, αντί να τους βάλουν ένα φρένο, τους σιγοντάρουν και δυναμιτίζουν την κατάσταση.

Βρε, κύριε Πρωθυπουργέ μου, επειδή προσπαθείτε να μας πείσετε ότι ο ουρανός είναι ροζ και το γρασίδι μπλε, μήπως παίρνετε μαθήματα επικοινωνίας από την πορτοκαλί κάμπια, πέρα από τον Ατλαντικό; Παρόμοιες τακτικές διακρίνω και πρόσφατα δηλώσατε ότι συμμερίζεστε και κάποιες απόψεις του περί δυαδικότητας των φύλων κ.λπ. Και άντε, ας πούμε ότι αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας• όταν όμως δηλώνετε ξεκάθαρα ότι η αμφισβήτηση προς τους θεσμούς είναι επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει σε “κοινωνική ζούγκλα”, τότε οι δηλώσεις σας αποκτούν απολύτως καίρια σημασία. Αυτό που μας ζητάτε είναι να εγκαταλείψουμε ουσιαστικά την κριτική σκέψη, την φυσιολογική τάση διερώτησης και να αποδεχόμαστε τυφλά ό,τι μας σερβίρεται, αν προέρχεται από κρατική δομή. Oh wait… σαν να μου θυμίζει κάτι αυτό! Ναι ναι, δίκιο έχω• ακριβώς τα ίδια λέει κι ο φίλος σας, η πορτοκαλί σφουγγαρίστρα! Όπως και αυτός έχετε και εσείς τους υποτακτικούς σας, πολιτικούς, δημοσιογράφους και κομματόσκυλα, που δεν προωθούν την παράταξη, αλλά εσάς προσωπικά. Εσείς ηγείστε της Ελλάδας, εσείς φέρνετε την πρόοδο, εσείς ευθύνεστε για οποιαδήποτε ευημερία, εσείς στηρίζετε ολόκληρη τη χώρα. Αν λείψετε εσείς, καταρρέει το σύστημα, αν φύγετε εσείς, χάνονται όλες οι θέσεις εργασίας, αν δεν βρίσκεστε εσείς στο τιμόνι, η Ελλάδα δεν θα έχει επόμενη μέρα (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, χρησιμοποιώ το “εσείς” ως πληθυντικό ευγενείας - αν έγραφα “εσύ”, θα ακολουθούσαν ένα σωρό χαρακτηρισμοί που δεν θα ήταν καθόλου ευγενικοί)!

Σας πληροφορώ, λοιπόν, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι η Ελλάδα υπήρχε και πριν από σας, υπάρχει και τώρα και σας διαβεβαιώνω ότι θα υπάρχει και μετά από σας. Ξέρετε πόσοι Μητσοτάκηδες, Παπανδρέου, Τσίπρες, Καραμανλήδες και σχετικά συνάφια έχουν περάσει από την ιστορία μας; Μιλιούνια! Και η Ελλάδα είναι ακόμα εδώ! Μην προσπαθείτε να δημιουργήσετε εντυπώσεις επιστρατεύοντας τη δυναμική του τρόμου και κάνοντας φθηνές επικλήσεις στην αυθεντία! Σε αυτό το σημείο δεν είμαι σίγουρος αν φοβόμαστε κάτι• εδώ που φτάσαμε, όλα ή τίποτα! Όσο για το πρωτοπαλίκαρό σας που υποβαθμίζει τη σημασία της ιστορίας των Τεμπών, ενημερώστε τον ότι μόνο τη θέση σας επιβαρύνει. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο εξαιτίας των δικών σας χειρισμών. Μέχρι και τους συγγενείς των θυμάτων χαρακτήρισαν υπερβολικούς, που απλώς προσπαθούν απεγνωσμένα να ρίξουν λίγο φως! Κι εσείς ζητάτε να μείνουμε ψύχραιμοι και να εμπιστευτούμε το κράτος; 

Είναι πολλά, κύριε Πρωθυπουργέ, είναι πάρα πολλά. Ως πότε πιστεύατε ότι θα κάναμε ησυχία ενώ μέσα μας ουρλιάζουν τα πάντα; Διαβάζαμε Όργουελ και Άτγουντ και φάνταζαν τόσο εξωπραγματικοι, ενώ αυτή την στιγμή ζούμε  μια τέτοια δυστοπική πραγματικότητα. Μην πάτε μακριά: το 2006, όταν ο Καπουτζίδης έφτιαξε το “Παρά Πέντε” απορούσαμε όλοι “μα πού το σκέφτηκε ο άτιμος;” Με την τωρινή ματιά, τη λες και κάπως προφητική τη σειρά… Θέλω μόνο να θυμίσω, κατ’ αναλογία, το προτελευταίο επεισόδιο, όταν η Ντάλια συναντά τον πρωθυπουργό στο γραφείο του. Υπήρχε μια στιχομυθία που πήγαινε κάπως έτσι: 

- Μα θα κατηγορήσετε τον πρωθυπουργό της χώρας;

- Αν είναι ένοχος, γιατί όχι;

Και για να είμαι δίκαιος, ναι μεν το βάρος των κακών χειρισμών πέφτει εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση, αλλά από την άλλη, η κυβέρνηση δρα ανενόχλητη εξαιτίας του ιδιόμορφου κοινοβουλευτικού σχήματος που συνεπάγεται την (σχεδόν) παντελή έλλειψη αντιπολίτευσης. Είπαμε ότι ο λαός έχει δύναμη, αλλά δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει χωρίς τη συνεργασία των ανθρώπων που έστειλε στο κοινοβούλιο με την ψήφο του. Αυτό σημαίνει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! Αν αρχίσουμε να αμφισβητούμε τα τόσο δεδομένα, τότε κάτι πολύ κακό θα συμβεί πολύ σύντομα!

Έχω πάρα πολλά να πω ακόμα, αλλά αρχίζω να διερωτώμαι αν έχει και νόημα. Κι επειδή κοντεύει 3 και πρέπει και να ηρεμήσω κάπως για να καταφέρω να κοιμηθώ, αφήνω εδώ δυο στίχους της Amanda Gorman (σε γρήγορη, μεταμεσονύχτια, δική μου μετάφραση) από την ορκωμοσία του Μπάιντεν το 2021:

Υπάρχει πάντα φως, αν είμαστε αρκετά γενναίοι για να το δούμε.

Αν είμαστε αρκετά γενναίοι για να γίνουμε φως.

Φωνάξτε, αδέρφια, φωνάξτε μέχρι να τελειώσει ο αέρας στα πνευμόνια σας. Η νέα ζωή για όλους μας ξεκινάει μετά απ’ αυτό!

#Τέμπη #δικαιοσύνη #με_τους_57 #δικαίωση #μια_φωνή

(πηγή φώτο: InVeria.gr - Από την συγκέντρωση της Βέροιας στις 28/2/2025)